حكايت ٦٩

+ در كلبه محقر فقيرانه قلب چنان عشقي دارم كه فرهاد كوه كن و مجنون در خود نداشتندچنان عشقي دارم كه حتي خدا هم در عرش كبرياي خود ندارد ، چنان عشقي در قلبم جوانه زده كه همه وجود و روحم را شعله هايش در بر گرفته ، در سينه خود جشن عشق را با حضور تو برپا كردم عشقي آتشين و شيرين كه مرا هر شب و روز نوازشم ميكند قلبم را در دستان پر از مهرت گذاشته ام تا آرام بگيرد اما اين قلب من لحظه به لحظه ديوانه تر ميگردد ،تويي تنها گل زيبا و خوش بوي قلبم تويي درياي بيكران عشق ،تويي صداي قلب عاشق من ، اي مونسم عاشقانه دوست دارم .....

+اي نگاهت رونق فرداي من
در تو معني ميشود دنياي من

+چه دردي است درميان جمع بودن
ولي در گوشه اي تنها نشستن
براي ديگران چون كوه بودن
ولي در چشم خود آرام شكستن

حكايت ٦٨

+باران مي بارد امشب دلم غم دارد، در نگاهت مانده چشمم قطره قطره اشك چشمم مي چكدبر گونه هايم ،سينه ام گشته دشت غمها روزو شبم گشته سياه و تار از درد به خود هم چون گردبادي سرگردان مي پيچم و همچون موجي سهمگين خود را به ديوارهاي اين سياه چال ميكوبم و ناله هايم همه فضا را پر كرده است ، هم چون كوهي ام استوار اما از درون فرو ريخته و.... اي مونسم دوست دارم ...